نژادآریایی ومهاجرت به ایران،دین، زبان،حکومت و جایگاه خانواده

قوم اول در شرق و شمال خاور ایران باکتری ها (باختری ها ، بلخی ها )که در آغاز هزاره یکم یا در طول سده دهم پیش از میلاد برای خود حکومتی به وجود آوردند 

قوم دیگر مادها هستند که در غرب ایران و در اواخر سده هشتم پیش از میلاد تشکیل دولت مادها را به آنان نسبت می دهند آنها بیشتر به صورت قبیله ای زندگی می کردند و نظام اداره حکومتی متداول در بین آنها معمول بوده است

 قوم سوم در جنوب و به خطه پارس آمدند و آنچه آشوریان به عنوان منطقه پارسوماش یا پارسواش به عنوان باج گذاران خود نام می‌بردند ابتدا باید آن را در جنوب دریاچه ارومیه یافت. پارس ها در اواسط سده هشتم پیش از میلاد دولت هخامنشی را بنیاد نهادند و پیش از تشکیل حکومت خود توسط کوروش و دوم فرمانبردار مادها بودند که با از پای درآوردن دولت ماد و گرفتن قدرت از دست آستیاک آخرین شاه ماد امپراطوری نیرومندی را به وجود آوردند که به گونه‌ای مستمر به قلمروی آنان افزوده می گردد و این قلمرو زمانی از سواحل رود دانوب در اروپا تا حبشه در آفریقا را در بر می گرفت.

آریاییها از دیرباز مظاهر طبیعت را ستایش می کردند و پرستش و احترام به آب آتش باد و خاک در میان آریایی ها متداول بود و به نور و تاریکی و تاثیرات آن در حیات اقتصادی اجتماعی و فرهنگی انسان پی برده و نیکی و بدی را در ارتباط با دو نیروی بالا می دانستند البته در آغاز برای دفع نیروهای آسیب‌رسان و بیماری زا و بی اثر کردن آنها دانه‌های فیروزه و مهره های گوناگون از شاخه جانوران و گوش ماهی به گردن خود می آویختند و یا به صورت دستبند مورد استفاده قرار می دادند آن اعتقاد داشتند این مهره ها به صورت طلسم از توانایی ارواح و نیروهای آسیب رسان در زندگی انسان و جانوران و کشتزارها و مراتع می‌کاهند که نمونه‌ای از این اشیا در ناحیه فارس یافت شده است علاوه بر این در قبرهای انسان ها زینت آلات و حتی اشیاء و ابزارهای زندگی و جنگی و شکار به دست آمده است که بیانگر اعتقاد آریاییها به زندگی بعد از مرگ است.

آریاییها مکانهای مقدس خود را برای عبادت  و بزرگداشت خدایان  در بلندی ها و یا کوه ها ، کشتزارها و حتی مناطق مسطح انتخاب میکردند.

انجام مراسم قربانی و عبادت به سرپرستی و راهنمایی روحانیون انجام می‌گرفت آراء الهی و ادارهٔ جامعه بر اساس عقل و عدل و توجه به وظایف دینی تنها از سوی این روحانیون امکان پذیر بود آنان طبقه آگاه و مسلط و پر نفوذ در جامعه بودند.

دین اقوام هند و ژرمن دین ساده و ابتدایی نبود و دارای ضوابط و قوانین دقیق و احساسی بود و می‌توانست به جزئی ترین مسائل خانوادگی اجتماعی و فرهنگی جامعه بپردازد.

 مذهب آریایی های ایرانی و هندی مدتها یکی بود زیرا آنان مدتی به یک زبان واحد سخن گفته و با هم زندگی می کردند. پس از جدایی آریایی ها از جمله شاخه ایرانی و هندی که این جدایی سده ها پس از زندگی مشترک آنان به طول انجامید جدایی مذهب نیز در بین آنان به وقوع پیوست.

ایرانیان از بستن پیوند زناشویی با غیر آریایی ها جدا خودداری می کردند و تنها رفت و آمد گاه و بیگاه آنها به سرزمینهای دیگر باعث لغو این عادت می شد و با مردمان غیر آریایی ازدواج می کردند.

خانواده به عنوان بزرگترین رکن جامعه آریایی بصورت پدر سالاری بود  و زن نیز به عنوان عنصری ارزشمند و موثر پس از شوهر خود ستوده می شد.

آریایی های باستان به آتش اعتقاد داشتند و پدر خانواده،مسئولیت اجاق و طبعأ روشن نگه داشتن اتش را بر عهده داشت.البته اجاق در خانه جایگاه مشخصی داشت. خاموش شدن آتش در خانه به معنای کور شدن اجاق بود و فراتر از آن به خانواده هایی گفته می شد که از نعمت فرزند محروم بودند و بقای نسل و ادامه وجود خاندان وجود نداشت.

در مقطع زمانی زبان آریایی ها متفاوت بوده و شاخه ایرانی و هندی آریایی به زبانهای گوناگون سخن می گفتند ولی حدود 2400 سال پیش از میلاد زبان اقوام آریایی زبان واحدی بوده است. 

گیرشمن باستان شناس براین باور است که توجه به زبان شناسی و پیوندهای زبانشناسی میان زبان و گویش های ایتالیایی، سلتی، هند و ایرانی وجود دارد که حکایت از مشترکات نژادی و خویشاوندی قومی این مردمان دارد و اروپاییان هم مانند ایرانیان به شبانی و دامپروری مشغول بودند و در فنون رزمی و شیوه های جنگی نیز مشترکات زیادی داشتند.

تصویب قانونی در سال1313 استفاده از القاب را منسوخ و انتخاب نام خانوادگی برای کلیه اتباع ایران را اجباری کرد و فقط القاب" آقا "برای مردان و "بانو "برای زنان را مجاز دانست .

بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران کردستان، سیستان و بلوچستان و آذربایجان غربی سه استان هستند که بیشترین جمعیت بالای 60سال را در خود جای داده اند.