سس کچاپ یک چاشنی شیرین و تند است که از گوجهفرنگی، شکر، سرکه و ادویه تهیه میشود. به نظر میرسد که ریشه کچاپ جایی جز آمریکا نیست اما این باور اشتباه است و تاریخچه این سس به امپراطوری چین برمیگردد.
نکته جالب توجه این است که نسخه اولیه این سس کاملاً بدون گوجهفرنگی بوده و از ماهی تخمیر شده تهیه میشده است. اما به خاطر طعم بد ماهی کم کم ترکیبات این سس کم و زیاد شد و جز نام کچاپ، هیچ خصوصیاتی از آن دستور اولیه همراه خود نداشت. سس کچاپ گوجهفرنگی امروزی در اوایل قرن بیستم وارد بازار شد و امروزه کمترین کسی ست که طرفدار این سس نباشد.
ادویه و موادی که در این سس به کار میرود، متفاوت است اما معمولاً شامل پیاز، فلفل دلمهای، گشنیز، میخک، زیره، سیر، خردل و گاهی شامل کرفس، دارچین یا زنجبیل میشود.
سس گوجهفرنگی اغلب به عنوان چاشنی غذاهایی که معمولاً گرم سرو میشوند و ممکن است سرخ شده یا چرب باشند، استفاده میشود مانند: سیبزمینی سرخ کرده، همبرگر، ساندویچهای گرم، پای گوشت، تخممرغ پخته و گوشت کبابی یا سرخ شده. سس گوجه گاهی به عنوان پایه یا به عنوان یکی از اجزای سسهای دیگر استفاده میشود.
این سس یکی از پر طرفدارترین سسهای مصرفی جهان است اما با توجه به ترکیبات مضر سسهای کارخانهای، ما در این مطلب دستور تهیه یک سس کچاپ خوش طعم و سالم خانگی را آموزش خواهیم داد.
طرز تهیه سس کچاپ خانگی
مواد لازم:
|
مواد لازم (برای 1
نفر) |
|
|
گوجه فرنگی رسیده متوسط |
500 گرم |
|
شکر سرخ |
1 قاشق غذاخوری |
|
کتیرای گل آسیاب شده |
1 قاشق مرباخوری
سر صاف |
|
فلفل قرمز |
1 قاشق مرباخوری
سر صاف |
|
سرکه سیب |
1 قاشق غذاخوری |
طرز تهیه:
- ابتدا گوجهفرنگیها را پوست کرده و ریز خرد کنید.
- سپس آنها را در یک ظرف مناسب ریخته و روی حرارت بگذارید تا به مرور بجوشد و کمی سفت شود.
- پس از خنک شدن آنها را از الک عبور دهید تا تخم گوجه جدا شود.
- آنگاه همه مواد را به همراه گوجه فرنگی پخته شده، در مخلوطکن ریخته و کاملاً مخلوط نمایید.
- در صورت نبودن شکر سرخ، از عسل استفاده کنید.
- این سس را میتوانید به مدت یک هفته در ظرف شیشهای در یخچال نگهداری کنید.
منبع:
کتاب در جستجوی سلامتی جمشید خدادادی
گردآوری شده توسط واحد فرهنگی خانه احسان
